Σιδηροπενική Αναιμία
Η σιδηροπενική αναιμία είναι η πιο κοινή μορφή αναιμίας και οφείλεται σε ανεπάρκεια σιδήρου στον οργανισμό. Ο σίδηρος είναι ζωτικής σημασίας για την παραγωγή αιμοσφαιρίνης, μιας πρωτεΐνης που μεταφέρει οξυγόνο στο αίμα. Όταν το επίπεδο σιδήρου είναι χαμηλό, δεν παράγεται αρκετή αιμοσφαιρίνη, γεγονός που οδηγεί σε μείωση του αριθμού των ερυθρών αιμοσφαιρίων και συνεπώς σε αναιμία.
Εργαστηριακά ευρήματα
Γενική αίματος (CBC):
- Αιμοσφαιρίνη (Hb): Χαμηλή, αφού υπάρχει έλλειψη σιδήρου για την παραγωγή της αιμοσφαιρίνης.
- Αριθμός ερυθρών αιμοσφαιρίων (RBC): Μπορεί να είναι ελαφρώς χαμηλός, αν και σε πρώιμο στάδιο της σιδηροπενίας μπορεί να παραμείνει φυσιολογικός.
- Μέσος όγκος ερυθρών (MCV): Χαμηλός. Αυτό δείχνει ότι τα ερυθρά αιμοσφαίρια είναι μικρότερα (μικροκυτταρική αναιμία).
- Μέση συγκέντρωση αιμοσφαιρίνης στα ερυθρά (MCHC): Μπορεί να είναι επίσης μειωμένη, αν και αυτό δεν είναι πάντα ο κανόνας.
Σίδηρος ορού:
- Χαμηλό, καθώς ο οργανισμός δεν έχει επαρκή ποσότητα σιδήρου για να τον χρησιμοποιήσει στην παραγωγή αιμοσφαιρίνης.
Ολική ικανότητα δέσμευσης σιδήρου (TIBC):
- Αυξημένη, καθώς το σώμα προσπαθεί να «συλλάβει» όσο το δυνατόν περισσότερο σίδηρο για να τον χρησιμοποιήσει.
Φερριτίνη:
- Χαμηλή. Η φερριτίνη είναι η πρωτεΐνη αποθήκευσης σιδήρου και όταν τα αποθέματα σιδήρου είναι χαμηλά, η φερριτίνη θα είναι επίσης μειωμένη.
Αποθήκες σιδήρου (σίδηρος στους ιστούς):
- Μειωμένες ή εξαντλημένες, γεγονός που συνήθως επιβεβαιώνεται από τα επίπεδα φερριτίνης και άλλων δεικτών.
Κλινική εκτίμηση
Τα εργαστηριακά ευρήματα, σε συνδυασμό με τα κλινικά συμπτώματα (π.χ. ατονία, ωχρότητα, ταχυκαρδία, πονοκέφαλοι), βοηθούν στη διάγνωση της σιδηροπενικής αναιμίας. Η θεραπεία συνήθως περιλαμβάνει την προσθήκη σιδήρου μέσω διατροφής ή συμπληρωμάτων, καθώς και τη διερεύνηση των αιτίων της έλλειψης σιδήρου (π.χ. αιμορραγία, κακή απορρόφηση).
Στο εργαστήριο μας, μέσω απλής αιμοληψίας, διενεργούνται όλες οι απαραίτητες εξετάσεις για τη διάγνωση και την παρακολούθηση της σιδηροπενικής αναιμίας.